IPv6 ششمین نسخه از پروتکل اینترنت و جانشین IPv4 است. IPv6 به‌طور مشابه با IPv4 عمل می‌کند و آدرس IP منحصربه‌فرد را برای دستگاه‌های فعال در اینترنت فراهم می‌کند تا ارتباط برقرار کنند. با این حال، تفاوت IPv4 و IPv6 زیاد است.

با توجه به ۳۲ بیتی بودن آی پی نسخه ۴، IPv4 می‌تواند از ۳۲^۲ یعنی ۴.۲۹ میلیارد IP را پوشش دهد. در ابتدای شکل‌گیری شبکه اینترنت تعداد ۴.۳ میلیارد IP address رقمی بود که گمان نمی‌رفت به انتهای ظرفیت خود برسد اما به مرور و با گسترش فعالیت‌های تحت وب و لزوم اتصال دستگاه‌های مختلف به اینترنت سبب شد که تحقیقات بر روی نسل جدیدی از IP ها شروع شود. این کار تحقیقاتی بعدها در قالب نسخه ۵ ارائه شد که تنها جنبه آزمایشی داشت اما با آمدن نسخه ۶ از IP مسئله محدودیت تقریباً برای همیشه حل شد، چراکه در این سری از IP ها شماره‌ها بر مبنای ۱۲۸ بیتی در نظر گرفته شده که نتیجه رقم بسیار قابل‌توجهی است.

انتقال از IPv4 به IPv6 در بسیاری جهات از دید کاربران مخفی است و توسط شرکت‌های ارتباطی و سرورها انجام می‌شود، اکثر سیستم‌های عامل نیز از IPv6 پشتیبانی می‌کنند، اما IPv6 هنوز در دوران اولیه خود است و از نظر مسائل امنیتی دچار ضعف و باگ‌هایی است که می‌تواند منجر به یک آشفتگی عظیم در دنیای وب شود. هیچ‌کس مطمئن نیست که این انتقال چقدر هزینه خواهد داشت و یا چقدر طول خواهد کشید. اما در کل مهاجرت از آی‌پی‌های نسخه ۴ به آی‌پی‌های نسخه ۶ می‌تواند حیات آینده وب را تضمین کند.